تعداد زیادی از گوشی های اندرویدی تازه‌نفس دیگر بریدگی نمایشگر یا ناچ سنتی را پشت سر گذاشته‌اند و به راه‌حل‌های جایگزین روی آورده‌اند. بسیاری از آن‌ها تصمیم گرفته‌اند از بریدگی قطره‌ای شکل بهره ببرند و تعدادی از نمایشگر حفره‌دار استفاده کرده‌اند و البته برخی از گوشی‌ها از مکانیزم کشویی یا دوربین پاپ‌آپ استفاده می‌کنند. در این مطلب به‌صورت خلاصه و مفید به این سه رویکرد نگاهی می‌اندازیم و در نهایت می‌خواهیم ببینیم که کدام‌یک برای آینده‌ی گوشی های اندرویدی بیشترین پتانسیل را برای موفقیت دارد.
نمایشگر حفره‌دار
احتمالا با دستگاه پانچ آشنایی دارید که حفره‌هایی را در کاغذ ایجاد می‌کند. حفره‌های نمایشگر هم که معمولاً در گوشه‌ی بخش فوقانی قرار دارند، یادآور چنین کاغذهایی هستند. هدف اصلی انتقال دوربین سلفی به یک حفره این است که شرکت سازنده بتواند حاشیه‌های نمایشگر را در چهار لبه تا حد ممکن کاهش دهد. با توجه به وضعیت فعلی، ظاهراً در سال ۲۰۱۹ تعداد زیادی از گوشی های اندرویدی به این نوع طراحی روی می‌آورند.
اگر این حفره کوچک باشد و بدون مزاحمت برای دیگر بخش‌ها در نوار وضعیت قرار بگیرد، در تجربه کاربری اختلال چندانی ایجاد نخواهد کرد. البته ایجاد چنین حفره‌ای می‌تواند به کاهش دوام نمایشگر منجر شود که مثلاً آنر ویو ۲۰ برای حل این مشکل از طراحی ۱۸ لایه‌ای استفاده کرده است. در نهایت فارغ از نظر ما در قبال این طراحی، فعلاً از طرف شرکت‌های سازنده مورد اقبال زیادی قرار گرفته است.
بیشتر بخوانید: برو کنار ناچ؛ ۲۰۱۹ سال نمایشگر حفره دار است
بریدگی نمایشگر
بریدگی نمایشگر برای اولین بار در اسنشال فون پدیدار شد و خیلی زود مورد استقبال دیگر شرکت‌ها قرار گرفت. در این بریدگی، معمولاً دوربین سلفی، اسپیکر مکالمه، دیگر سنسورها و شاید دوربین ثانویه قرار بگیرد. در ابتدا، این ایده مورد تمسخر افراد زیادی قرار گرفت و البته در این میان پیکسل ۳ ایکس‌ال که می‌توان گفت مجهز به بزرگ‌ترین بریدگی نمایشگر است، سروصدای زیادی را ایجاد کرد. اگرچه این نوع طراحی حالا دیگر سابقه‌ی زیادی دارد، ولی هنوز هم گوشی‌هایی مانند ال‌جی V50 همراه با آن معرفی می‌شوند.
سپس گوشی های اندرویدی تصمیم گرفتند برای شکل و شمایل این بریدگی خلاقیت به خرج دهند و این‌گونه بود که بریدگی قطره‌ای شکل متولد شد. این بریدگی نسبت به بریدگی‌های کلاسیک کوچک‌تر هستند و کم‌تر توجهات را جلب می‌کنند و برخی از معروف‌ترین گوشی های اندرویدی مانند وان‌پلاس ۶T، شیائومی می ۹ و برخی از گوشی‌های سری گلکسی A و گلکسی M سامسونگ آن را تعبیه کرده‌اند.
یکی از ساده‌ترین راه‌حل‌ها برای کاهش حاشیه‌های نمایشگر، استفاده از بریدگی نمایشگر کلاسیک یا قطره‌ای شکل است. البته بهره‌گیری از این رویکرد به بهای تعبیه یک مشخصه تا حدی مخل تجربه کاربری تمام می‌شود ولی باید خاطرنشان کنیم که کاربران خیلی زود به حضور چنین مشخصه‌ای عادت می‌کنند. در حال حاضر، بیشتر گوشی های اندرویدی از این نوع طراحی استفاده می‌کنند.
بیشتر بخوانید: بهترین و بدترین بریدگی نمایشگر گوشی‌های هوشمند
طراحی کشویی
طراحی کشویی می‌تواند به‌صورت موتوری یا مکانیکی باشد. این یعنی برخی از گوشی‌ها به کاربر اجازه می‌دهند که به‌صورت دستی بخش دوربین را از قسمت اصلی خارج کنند ولی برخی دیگر با بهره‌گیری از موتور به‌طور خودکار چنین کاری را انجام می‌دهند. در ضمن باید بگوییم که برخی از سازندگان فقط دوربین را به‌صورت پاپ‌آپ طراحی می‌کنند ولی برخی دیگر قسمت کاملی را به‌صورت جداگانه در پشت پنل جلویی تعبیه می‌کنند که انواع و اقسام سنسورها را در خود جای می‌دهند.
مهم‌ترین مزیت این نوع طراحی این است که می‌تواند حاشیه‌های نمایشگر را تا حد زیادی کاهش دهد و در نهایت منجر به افزایش قابل توجه نسبت نمایشگر به بدنه می‌شود. ولی طراحی کشویی و دوربین پاپ‌آپ قطعات متحرک به گوشی اضافه می‌کنند که این موضوع علاوه بر افزایش احتمال خرابی، ویژگی‌هایی مانند مقاومت در برابر آب را هم دچار مشکل می‌کند. ولی به‌خصوص در رابطه با دوربین پاپ‌آپ، افرادی که علاقه‌ی زیادی به سلفی گرفتن ندارند احتمالاً جذب این نوع طراحی می‌شوند. اما آیا شرکت‌های سازنده باید به‌صورت گسترده به بهره‌گیری از این نوع طراحی روی بیاورند؟
در این مطلب سه نوع رویکرد مختلف برای افزایش نسبت نمایشگر به بدنه را مطرح کردیم. به نظر شما کدام‌یک از آن‌ها بهتر است؟ نظرات خود را در بخش کامنت‌ها با ما و دیگران در میان بگذارید.
بیشتر بخوانید: جدیدترین نوآوری‌ها برای حذف بریدگی نمایشگر
منبع: XDA-Developers
The post ناچ، حفره و طراحی کشویی؛ آینده‌ی گوشی‌های اندرویدی از آن کدام است؟ appeared first on دیجی‌کالا مگ.
